บีโอมาโฮนี่^1,2; เจ. มาลังกู³; ก.เพียร์ลิงค⁴; JDWang⁵; G. โลว์⁶; CWTan⁷; อ.กีร์มาซ⁸; เอชทราน⁹; TLKhoo¹⁰; อี.ค็อกเรล¹¹; ด.เปปเปอร์เรล¹²; เอชแชมโบสต์¹³; MFLFernandez¹⁴; อาร์.คาซมี¹⁵; อี.มาเจรัส¹⁶; MWSkinner^17,18; ร.คลามรอธ¹⁹; เจ.ควินน์²⁰; ฮ.ยู²⁰; WYWong²⁰; อ.ละวัล²⁰; TMRobinson²⁰; บี.คิม²⁰

¹สมาคมไอริชฮีโมฟีเลีย;²วิทยาลัยทรินิตี้ ดับลิน ไอร์แลนด์;³ ศูนย์ดูแลผู้ป่วยโรคฮีโมฟีเลียแบบครบวงจร, Charlotte Maxeke Johannesburg Academic Hospital, University of the Witwatersrand and NHLS, Johannesburg, South Africa;⁴ Department of Vascular Medicine and Haemostasis and Haemophilia Centre, University Hospitals Leuven, Leuven, เบลเยียม;⁵ ศูนย์โรคหายากและฮีโมฟีเลีย, โรงพยาบาลทหารผ่านศึกไถจง, ไถจง, ไต้หวัน, จังหวัดจีน;⁶ West Midlands Comprehensive Care Haemophilia Centre, โรงพยาบาลควีนอลิซาเบธ, เบอร์มิงแฮม, สหราชอาณาจักร;⁷ ภาควิชาโลหิตวิทยา โรงพยาบาลรอยัล แอดิเลด เมืองแอดิเลด ประเทศออสเตรเลีย;⁸ ศูนย์บำบัดโรคฮีโมฟีเลีย มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เดวิส ซาคราเมนโต สหรัฐอเมริกา;⁹ หน่วย Haemostasis & Thrombosis, ศูนย์บำบัด Haemophilia, โรงพยาบาล Alfred, เมลเบิร์น;¹⁰ สถาบันโลหิตวิทยา Royal Prince Alfred Hospital, Camperdown, Australia;¹¹ เนื้องอกวิทยาโลหิตวิทยาในเด็ก, โรงพยาบาลเด็กเซนต์โจเซฟ, แทมปา, สหรัฐอเมริกา;¹² ภาควิชาโลหิตวิทยา โรงพยาบาลฟิโอนา สแตนลีย์ เมืองเมอร์ด็อก ประเทศออสเตรเลีย;¹³ AP-HM, Department of Pediatric Hematology Oncology, โรงพยาบาลเด็ก La Timone, Aix Marseille University, INSERM, INRA, C2VN, Marseille, France;¹⁴ Complejo Hospitalario Universitario A Coruña, A Coruña, สเปน;¹⁵ ภาควิชาโลหิตวิทยา โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเซาแทมป์ตัน เซาแทมป์ตัน สหราชอาณาจักร;¹⁶ ภาควิชาแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยวอชิงตันในเซนต์หลุยส์ เซนต์หลุยส์;¹⁷ Institute for Policy Advancement Ltd, วอชิงตัน สหรัฐอเมริกา;¹⁸ มหาวิทยาลัยแมคมาสเตอร์ แฮมิลตัน แคนาดา;¹⁹ Comprehensive Care Haemophilia Treatment Center, Vivantes Klinikumim Friedrichshain, เบอร์ลิน, เยอรมนี;²⁰ BioMarin Pharmaceutical Inc., โนวาโต, สหรัฐอเมริกา